ساختار زیست بوم اینترنت اشیا آذرخش از لایه‌های مختلفی تشکیل شده است:

۱. لایه حسگرها و دستگاه‌های فیزیکی (Physical Layer):

این لایه شامل تمامی اشیا، حسگرها، دوربین‌ها، و تجهیزات فیزیکی است که اطلاعات محیطی یا داده‌های کاربردی را جمع‌آوری می‌کنند. برای مثال:

• حسگرهای دما برای پایش محیط
• دستگاه‌های پوشیدنی برای ردیابی سلامت

۲. لایه شبکه (Network Layer):

پس از جمع‌آوری داده‌ها توسط حسگرها، این اطلاعات از طریق شبکه‌های ارتباطی منتقل می‌شوند. این لایه شامل فناوری‌های مختلف ارتباطی است، مانند:

• Wi-Fi، بلوتوث، و ZigBee برای اتصالات محلی
• شبکه‌های سلولی (مانند 4G/5G) برای ارتباطات گسترده

۳. لایه پردازش داده (Data Processing Layer):

در این لایه، داده‌های دریافت شده از حسگرها و دستگاه‌ها پردازش و تحلیل می‌شوند. این پردازش می‌تواند به صورت محلی (Edge Computing) یا در سرورهای ابری (Cloud Computing) انجام شود. هدف اصلی این لایه تبدیل داده‌های خام به اطلاعات قابل استفاده است.

۴. لایه کاربردها و خدمات (Application Layer):

این لایه مستقیماً با کاربران یا سیستم‌های دیگر تعامل دارد. اطلاعات تحلیل شده در این لایه به خدماتی مانند مدیریت هوشمند ساختمان، کنترل تجهیزات صنعتی، یا پایش سلامت فردی تبدیل می‌شود.

۵. لایه امنیت و مدیریت (Security and Management Layer):

امنیت یکی از جنبه‌های حیاتی اینترنت اشیا است. این لایه تضمین می‌کند که داده‌ها محافظت شده و دستگاه‌ها از حملات سایبری مصون هستند. علاوه بر این، مدیریت سیستم‌های IoT از طریق این لایه انجام می‌شود.